EH

I.

Evet serapa ecmainim âmin âmin ecmain

Evet duam restsizdir benliğimi eritir...

Evet uzağım yakınım yok ne öte ne berisin

Evet derimi saran gömlek doğuştan terstir.

Evet yağmur değil ister gökten taş yağsın

Evet kıyamet tepeme düşse bile rahmettir...

Evet gaiptir bana bildiğim bilmediğim

Evet herşey sıradan bir “Evraka!” gibi gelir.

II.

Hayır dediğin gibi değil dedin bitti

Hayır vaktidir şimdi takla at sıçra...

Hayır bırak bir köşede biriksin hatıralar

Hayır zayıf ihtimal, kendine mümkün ara...

Hayır o da sevmek mi? Kaç tel saydın

Hayır açık tutarsın kucağını o kadar...

Hayır anlamadın bak kırıldı tarağın,

Hayır nerden bileydin perdem idi o saçlar...

Hayır ben de derdim âşık, hasretimi kolayca

Hayır fırsat kalmıyor kullanmaya dilimi...

Hayır mecnun değilim işim ondan daha zor,

Hayır anlatamadım, hep böyleyim değil mi?

III.

EH şöyle böyleyim bir şöyle bir de böyle

EH ne gördüysen oyum göz sahibinin...

EH işte şöyle böyle yaşayıp gidiyorum

EH ne dediysen oyum söz sahibinin...

EH eski halimle mesut muydum bilemem

EH bilmediklerim hakkındadır bu şiir...

EH ne evet diyebildim yine ne hayır,

EH ikisi arasında nice başlar kesilir...

İtibar Dergisi, Ekim, 2012