İşaret parmağı, parmağın üst
boğumu
Üst boğumun şöyle tırnağa yakın
ucu;
İnsanlığın donduğu tükendiği son
adres!
Dokunmak dokunmamak meselenin
sonucu…
Bir fosforlu düğme tamamlar her
işlemi
Kırbaç taşımayız bakın acayip
kibarız.
İşaret çakınca patron
kurcalarken dişini
Serçe parmağımızla bile dağları yıkarız.
Kocaman bir kaya vardı burada,
eminim!
İçinden sular geçerdi tatlı,
diri, dinlenmiş…
Nitro dolduruldu göğsüne ve
bummm!
“Az önce!” bizim için çok uzak
yermiş…
Nobel ödülüne birkaç kuruşluk
katkıdır,
Dizleri üstünde sırasını
bekleyen kayalar…
Hepimizin sanki canı bir düğmeye
bağlıdır
Biz yürüyen ve sürünen ve ayakta
duranlar…
Artık o sedef gülüşlü karşı
yamacın
Farkı yok dişleri düşmüş bir ihtiyardan.
Ne istediğini kayalardan bir
avcının
Keklik ol da anla, de hadi anlarsan!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder