AĞIR MANZUME
Teline değmeye gör nice derviş pozlunun,
Ağzı mancınıklanır ateşinden kurtul kurtulabilirsen.
Erbab-ı kalem takılır nicesi gördüm ki,
Bir kebaba bir mavi boncuğa tav olur.
Kağıt üstünde kalır erlikleri hünerleri;
Övgüler dizerler ciğeri beş para etmez beylere ağalara.
Darülfünun baştan ayağa kibir ve riya;
Bilgisini daha pahalıya satmaktır bütün dertleri;
Eb-u hikmet sayar bunları açıkgöz cahiller,
Çünkü akçeli işler vardır, az çok onlara da düşer.
Dinin arkasından dolaşmak için sanki çoğu,
Öğrenmiştir nasihati sözüm ona kulluğu.
Bunlara söz söylemeye dursan varıp şehre;
Linçten beter ederler ki şaşarsın,
Pek de centilmendirler kendi aralarında;
Her yol caiz onlara neymiş helal-haram,
Yeter ki, malı götürüver çaktırmadan.
Sonra aşklar gördüm kalmamış mahremiyeti,
İşte bu çok ağır geldi canıma tak etti.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder