SÖZ VERMEK YAHUT VERMEMEK
Filozofların insanı bariz bir özelliğinden dolayı düşünen, konuşan vs. sıfatlarla özetledikleri bilinen bir husustur. "Hayvan" da derler ama aslında hayvanlardan farkını vurgularlar. Nitezche'nin "söz verebilen hayvan" deyişi bana en derini delir. Gerçi, "el mâna fi batnı şair" denilir ve o da şairdir ama genel düşünce bağlamına vurursak, "dilin masum olmadığı" fikri çerçevesinde söylenmiştir.
Doğrudur. Ama tahkike muhtaçtır.
Söz vermek sözleşmedir. Senet, imza olmasa bile söz verme sözleşmedir. İnsan, kime söz vermişse onunladır. "Beli!" ifadesi bu yüzden söylenip biten bir mülakat değildir. Daima, yenilenmesi gerekir.
Sözü "Hakk"a veren hakikatlidir. Sözüne daima sadık kalan merttir. Sözünü tutmamayı ahlak haline getiren namerttir. Sözünü inkar eden münkirdir. Sözleşmesi olmayandan her şey beklenir, kalleş diyebiliriz. Sonuncu en tehlikeli türdür.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder