İstanbul'a son seyahatim bir şehri sevdiren şeyin dostlar
olduğunu öğretti...
Benim yaşımda yeni öğrenilen her şey senelerin kaybolduğu
anlamına gelir...
En ileri/ilerilerden dostumu kaybetmiştim…
Cenazesine yetişemeyecektim, çünkü yola katlanamayacak kadar
hastaydım.
Mezarını ziyarete gittim...
Çiçekler henüz solmamıştı…
Onun sevdiği sureleri okudum...
Eve döndüğümde ise tekrar yatağa düştüm...
Babanız göçünce yetim,
Anneniz göçünce öksüz,
Dostunuz ölünce çaresiz kalıyorsunuz...
Çaresizim...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder